Ela tece.
Ti miras.
O lobo babexa á espera da súa presa.
Ela tece.
Ti miras.
As gadoupas do lobo asoman entre a escuridade.
Ela tece.
Ti miras.
E entón o lobo ataca, posuído por un desexo sobrenatural. O lobo feito home, ou o home feito lobo. E o veneno penetra, deica o máis profundo, do seu ser. Ela non morre. Ela fica tumbada sen nada que dicir. Sen nada que facer. Ela non chora. Ela é unha muller.
martes, 11 de enero de 2011
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
