Non hai máis cegho que o que non quere ver.

Inundades os nosos mares
Coa sangue dos vosos ollos.

Sorrisosonsorrisosonsorrisos...

Gostaría ser pedra...

Malfalada.

Eu falo na linghua dos malfalados, e berro, berro ben alto pra que me sintan na Conchinchina, falo nesa linghua de diaños que habitan os montes e foxen, foxen das fouces que afiades con esa vosa fala tan ghrata y noble, tan señorial y digna, tan de bien, que el ghallegho te es de esclavos, que mexades por nós pero aghora xa non chove, que temos paraughas e vós, vós nunca seredes ninghén.

Croac.

Despois da pincelada cheghou o alento, e respiramos, e acelérase o pulso, e incluso cantamos nunha armonía de acordes doutro mundo, e choramos, ao final sempre choramos porque todo remata, e as bágoas, sempre as bágoas, porque ti, incluso ti, desapareces.

Lagoa de Antela.

Vilameá.

Serra do Xurés.

Un río.
Monte.
O Sol.
Ti.
Un domingo.
A herba.
Eu.
As árbores.
Unha rocha.
Auga.
Máis sol.
Nós.
O paraíso.

O Xurés.