Ollei pr´arriba. Busquei algo a que amarrarme pra non morrer da dor. Calquera impulso tería sido suficiente. Tan só un pequeno empuxón e conseguiríao. Pero nada diso sucedeu. Agora estou aquí, tirada, inmóvil, completamente espida ante este sol abrasador. Árdeme a pel. Un nó na gorxa. E a mente vai quedando en branco. Sinto como a alma se vai desprendendo do corpo. Deste corpo que xa non me pertence. Alleo a todo. Descompoñéndose baixo esa bóla de lume que algún día chamei "Deus".
No hay comentarios:
Publicar un comentario