Sinto dicir que este mundo xa non me pertence. Esta terra que eu piso, este sol que me abrasa, esta sequía, este non respirar, xa non me pertencen. Hai tempo que pasaron a habitar no pozo sin fondo que rodea o meu esquelete. Este esquelete de papel que a putrefacción moldea seguindo as leis que nalgún lugar se ditaron para nós. Para nós, amantes da vida que algún día decidimos que este mundo xa non nos pertencía. E pensar se algún día nos pertenceu. Se fomos donos de algo. Se fomos donos de nós mesmos. Se fomos. Sen máis.


BanAna & AppLe