Este perfume antóllaseme triste, meu amigo, Demasiadas bágoas derramadas na súa elaboración, E todo por saber, Todo só por saber, Como sería un amencer na lúa.
Voltou o frío. E con el vai marchando o chiar dos paxaros. E axiña, marcharemos todos. Voltou o frío. E o mar agárdanos impaciente, á espera de cautivarnos unha vez máis naquelas terras plagadas de incertidume. De non saber que facer. De bágoas desecadas. Voltou o frío. E agora o reloxo avanza imparable cara o adeus. Xa nos veremos. Deica outra.