viernes, 30 de abril de 2010

Croac.

Despois da pincelada cheghou o alento, e respiramos, e acelérase o pulso, e incluso cantamos nunha armonía de acordes doutro mundo, e choramos, ao final sempre choramos porque todo remata, e as bágoas, sempre as bágoas, porque ti, incluso ti, desapareces.

No hay comentarios: